Special Need intake

Hallo!

Tjonge, ik vind het echt zo leuk! Er zijn heel veel mensen die mijn berichtjes lezen. En, sommige mensen zetten zelfs een berichtje onder mijn verhaal. Mama leest ze altijd voor hoor! ;-)

Gisteren was het 5 januari. Weet u nog? Papa en mama hadden die dag een afspraak in Meppel. Nou, ze zijn geweest.

Mama heeft me eerst naar school gebracht. Pff... wat moest ik weer vroeg uit bed. De kerstvakantie is afgelopen, dus dat is even wennen. Maar, ik ga heel graag naar school hoor! Tussen de middag heeft oma Rover me uit school gehaald. Weet u wat we gegeten hebben? Raad eens?
Nee, mis, geen frietjes! (die heb is 's avonds op, en voor de sier had oma ook sla op tafel gezet, maar dat lust ik helemaal niet. Dat weet ze wel hoor, maar anders gaat mama weer zeuren over vitamientjes enzo...)
Tussen de middag had oma een lekkere warme worst klaar gemaakt. Volgens mij van de Hema ;-) Heerlijk was het, vooral die stukjes zonder brood. Opa was er trouwens ook. Hij heeft 6 weken vakantie.
Na het eten bracht oma me weer naar school, en om half 4 kwam ze me weer halen. We zijn even samen naar de Intratuin geweest. Natuurlijk zag ik nog iets leuks, en natuurlijk kreeg ik dat van oma. Ik vertel maar niet wat het was... Nou ja, ik zal het fluisteren: ssst... vuurwerk! Zo'n ding waar je aan moet trekken, en dan hoor je een harde knal en komt er een hoop troep uit! Ik mag het van mama trouwens niet binnen doen.

's Avonds na het eten ben ik lekker in bad geweest. M'n bodyboard (zo'n klein surfplankje) mocht ook mee in bad. Nou, dat bad mag best een beetje groter, want het paste amper! Maar ja, thuis zit ik in een cementkuip. Daar hebben we namelijk alleen een douche. Dus, papa of mama zet dan gewoon een cementkuip in de douchebak. Gaat prima!

En ja... toen was het bedtijd. Ik mocht mama nog even bellen. Ik was heel eventjes verdrietig, maar oma wist een heel leuk geheimpje en toen ben ik snel gaan slapen.

Toen ik 's morgens wakker werd, wist ik gelijk weer van dat geheimpje. Snel aangekleed, gel in m'n haar, een beker melk op, en naar huis! Het was kwart voor 9! Toen ik thuis kwam, sliepen papa en mama nog, maar dat was de bedoeling. Ik ben heel zachtjes de trap op geslopen, op m'n tenen naar papa en mama's slaapkamer gelopen, en toen riep ik ineens heel hard: Boeh!!! Ze schrokken zich naar, en ze waren allebei meteen wakker!! En... oma stond onder aan de trap net zo hard te lachen als ik. Natuurlijk ben ik snel tussenin gekropen en heb ik wel 10 keer verteld hoe erg ik papa en mama gemist had!

Nou, het was echt weer superleuk, zo'n logeerpartij!

Nu zijn jullie zeker ook nog een beetje nieuwsgierig wat papa en mama allemaal gedaan hebben?! Ze waren precies op tijd, om 20.00 uur, bij Els, zo heet de mevrouw van de Special Need intake. Ze hebben eerst een lekker bakkie thee gedronken. Er was nog een mevrouw bij, zij is arts. Ze wist dus heel veel van Special Needs. Dat is handig, want ze kon papa en mama heel veel vertellen! Dat heeft ze ook gedaan. Het gesprek was pas om 22.30 uur afgelopen! Aan het einde van het gesprek vertelde Els wat er nu allemaal gaat gebeuren, Ik zal het vertellen: papa en mama moeten binnenkort nog een keer op gesprek, maar dan bij een mevrouw in H-I-Ambacht. Ze moeten namelijk heel veel papieren gaan verzamelen. Bijvoorbeeld: een papier waarop staat dat ze getrouwd zijn, een papier waarop staat dat ze nog nooit in de gevangenis gezeten hebben, een papier waarop staat dat we prikken gekregen hebben toen we klein waren, (trouwens, binnenkort krijg ik een speciale China-prik, dat is dan weer niet zo leuk) en nog veel meer papieren. Dat zal ik de volgende keer in mijn verhaal vertellen.
Als ze al die papieren opgehaald hebben, moeten ze naar de notaris om gelegaliseerd te worden. (jullie weten wel wat dit is toch? Ik namelijk niet...) Nou, misschien kan onze buurman dat wel doen, want die is notaris. Mama gaat het binnenkort even vragen.
Ook moeten papa en mama, maar ook onze familie, een brief schrijven waarin staat dat papa en mama goed voor een kindje kunnen zorgen, én dat ik heel lief zal zijn voor mijn broertje of zusje. Die brieven moeten weer vertaald worden in het Engels, anders snappen ze er niets van in China. Ik denk dat mama al die papieren heel snel gaat verzamelen. Nou, ik vind het goed hoor. Hoe sneller hoe beter, want ik zou best nú al een broertje of zusje willen ophalen.

Uiteindelijk hebben papa en mama een hele stapel papieren en documenten, deze worden opgestuurd naar China. En dan begint het wachten.... op een telefoontje van Meiling! Hoe snel dat is, weten we niet! Het kan heel snel, maar het kan ook iets langer duren. Dat moeten we afwachten!

Zo! Nu ga ik naar bed, want morgen moet ik weer naar school toe! Welterusten allemaal.

Veel liefs van Aron

p.s. Jullie krijgen de groetjes van papa en mama!